Mikołaj z Ryńska rycerz spod znaku jaszczurki : Lech Łbik

Mikołaj z Ryńska rycerz spod znaku jaszczurki : Lech Łbik

Książka historyczna Lecha Łbika pt. Mikołaj z Ryńska rycerz spod znaku jaszczurki : Wąskie grono wymienionych wybrańców losu dopełnia Mikołaj herbu Rogala, pan dużej wioski Ryńsk, położonej w samym sercu krzyżackiej ziemi chełmińskiej, na południowy zachód od Wąbrzeźna. Mąż tyleż tragiczny, co zagadkowy, któremu różni ludzie przyprawili dwojaką, iście Gombrowiczowską „gębę” nikczemnego łajdaka i żarliwego patrioty. Mimo to ów „wierny”, wręcz „ukochany” rycerz wielkiego mistrza Ulryka von Jungingen doprawdy miał się czym chlubić. Wespół ze swymi krewniakami założył rycerskie Towarzystwo Jaszczurcze, piastował zaszczytną godność chorążego ziemi chełmińskiej, wielokrotnie nadstawiał kark w zbrojnych konfliktach brodatych mnichów-rycerzy z Litwinami, Duńczykami i Polakami. Życie wszak wystawiło go na znacznie cięższe próby. Osobisty dramat tego rycerza rozpoczął się na polu bitwy pod Grunwaldem, gdy druzgocąca klęska militarna zdawała się zapowiadać rychły kres istnienia pruskiego państwa zakonnego, budowanego od stu osiemdziesięciu lat drogą hojnych nadań, krwawych podbojów i pieniężnych zakupów. Kroki, jakie podjął w najbliższych miesiącach po grunwaldzkiej bitwie, wiosną roku 1411 sprowadziły go do Grudziądza, gdzie z wyroku kolejnego wielkiego mistrza, Henryka von Plauen, stracony został pod zarzutem tchórzostwa i zdrady.
Miejsce oczekiwanej sławy zajęła hańba, która wedle starej maksymy japońskich samurajów „jest jak blizna na drzewie: nie znika, ale wzrasta z upływem czasu”. Zgodnie z wymową przytoczonego porzekadła piętno zdrady pruskiej ojczyzny zdeterminowało po kilkuset latach krytyczne oceny postaci Mikołaja z Ryńska w niemieckiej nauce historycznej oraz manipulowanej doraźną propagandą obiegowej opinii szerszych kręgów niemieckiego społeczeństwa. Przykładem pompatyczne mowy, wygłoszone w 1910 roku podczas uroczystości odsłonięcia pomnika cesarza Wilhelma I na grudziądzkim rynku. Chorążego ziemi chełmińskiej przypomniano w nich wyłącznie po to, by potępić jako przeciwnika krzyżackiej misji cywilizacyjnej na ówczesnym niemieckim Wschodzie.
Bywa wszak, jak powiada Biblia, że kamień odrzucony przez jednych budowniczych staje się kamieniem węgielnym dla innych. Coś takiego przytrafiło się nie tylko Chrystusowi, ale również zniesławionemu w tradycji niemieckiej chorążemu, nad którym w drugiej połowie XIX wieku pochylił się znakomity historyk ze Lwowa, Wojciech Kętrzyński. Wyszedłszy z prostego założenia, że przeciwnik naszego wroga musi być naszym sojusznikiem, uznał Mikołaja z Ryńska za świadomego swych korzeni Polaka, toczącego w warunkach głębokiej konspiracji heroiczny bój o wyzwolenie ziemi chełmińskiej z jarzma krzyżackiej niewoli. Idei powrotu tejże ziemi do Korony Królestwa Polskiego służyć miało „tajemnicze” Towarzystwo Jaszczurcze, powołane do życia w 1397 roku z zamiarem prowadzenia skrytych działań o charakterze politycznym. Jeszcze dalej poszedł w swych poglądach ksiądz Julian Antoni Łukaszkiewicz, który w latach międzywojennych głosił, że Krzyżacy u schyłku XIV stulecia zorganizowali międzynarodową Ligę wrogów Polski. Przeciwko tejże Lidze król Władysław Jagiełło miał zorganizować Ligę obrońców Polski. Pozyskał do niej jakoby wielkiego księcia litewskiego Witolda, książąt mazowieckich i szczecińskich oraz biskupów Inflant, Prus i Pomorza. Szeregi owej Ligi zasiliło też, zdaniem księdza Łukaszkiewicza, Towarzystwo Jaszczurcze, które w przeciwieństwie do niektórych, chwiejnych członków tego sojuszu zawsze wiernie stało przy Jagielle i jego synach. Co więcej, to właśnie Jaszczurkowcy mieli zdemaskować Krzyżaków przed światem, odsłonili winy tych wiarołomnych zakonników i pouczali Jagiełłę, jak ma ich zwyciężać. Byli na tyle mocni, że dopóki działali, Zakon nie posiadał „państwa niezależnego”, toteż chciał zniszczyć owych wrogów wewnętrznych za wszelką cenę.

Drogi i bezdroża kultu regionalnego bohatera. Uwagi wstępne 7

Rozdział I. Państwo krzyżackie na przełomie XIV i XV wieku 17
1. Prusy zakonne: liczby, opinie, fakty 17
2. Ziemia chełmińska 22
3. Złowrogie proroctwa i wróżby w szczęśliwych Prusach 25

Rozdział II. Mikołaj z Ryńska 29
1. Gniazdo rodzinne 29
2. Najbliższa rodzina 34
3. Krewni 36
4. Rycerz pasowany 39
5. Chorąży ziemi chełmińskiej 40

Rozdział III. Towarzystwo Jaszczurcze 43
1. Świeckie zakony, bractwa i stowarzyszenia rycerskie 43
2. Dokumenty z 1397 i 1408 roku 45
Statut Towarzystwa Jaszczurczego (1397 r.) 45
Wikaria Towarzystwa Jaszczurczego (1408 r.) 46
3. Godło 47
4. Cel i „tajemnica” 48
5. Wikaria w Radzyniu 49
6. Jaszczurkowcy 51
7. Jaszczurkowcy a Krzyżacy 52

Rozdział IV. W polu, w puszczy i na morzu. Czyny wojenne Mikołaja z Ryńska w służbie zakonu 53
1. Letnia wyprawa żmudzka z 1399 roku 53
2. Wyprawa litewska z 1402 roku 54
3. Wyprawa do bałtyckiego raju 56
4. Letnia wyprawa żmudzka z 1405 roku 59

Rozdział V. W otoczeniu wielkiego mistrza 62
1. Toruń i wyspa wiślana koło Raciążka 1402 62
2. Toruń 1405 63
3. Kowno 1408 65
4. Malbork 1410 65

Rozdział VI. Bez zbroi 67
1. W domu i gościnie. Rozmowy przy stole 67
2. Na zjazdach sądowych w Chełmży 73

Rozdział VII. Wojna Zakonu Krzyżackiego z Polską i Litwą w latach 1409–1411 76
1. Geneza wojny i kampania w ziemi dobrzyńskiej i Nowej Marchii 76
2. Grunwald 79
3. Prusy po Grunwaldzie 82
4. Gorąca jesień i zima roku 1410 i 1411 84

Rozdział VIII. Ściganie zdrajców i śmierć Mikołaja 87
1. Bilans klęski i początek represji 87
2. Rzekomy spisek zakonnego komtura i Jaszczurkowców 89

Dopowiedzenie (od przyjaciół) 90

Aneks: Ostatni Jaszczurkowiec 91
Posłowie 95
Bibliografia 99
Indeks osobowy 114

Książka ukazała się nakładem wydawnictwa Marka Derewieckiego.

Strona wydawnictwa.