Tatarzy Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Dzieje wojenne i tradycje. Tom I : Piotr Borawski
Tatarzy Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Dzieje wojenne i tradycje. Tom I : Piotr Borawski
Opis książki historycznej Piotra Borawskiego pt. Tatarzy Rzeczypospolitej Obojga Narodów. Dzieje wojenne i tradycje : W dzisiejszych czasach niewielu mieszkańców naszego kraju zdaje sobie sprawę, że w kręgu kultury polskiej od kilku wieków żyje społeczność muzułmańska, czerpiąca swe soki zarówno z islamskiego Wschodu, jak i ze skarbnicy kulturowej ludności naszych kresów wschodnich. Ta grupa etniczna to potomkowie Tatarów zamieszkujących ziemie Rzeczypospolitej Obojga Narodów, a dokładnie mówiąc Wielkiego Księstwa Litewskiego i północno-wschodnich rubieży Korony Polskiej. Obecnie są oni obywatelami Polski oraz dwóch nowopowstałych państw uważających się za spadkobierców Wielkiego Księstwa Litewskiego – Litwy i Białorusi. Ludność tą zgodnie z potwierdzoną źródłowo tradycją nazywa się Tatarami litewskimi. Nazwa ta występuje powszechnie w kronikach polskich, opisach historyczno-geograficznych Rzeczypospolitej Obojga Narodów oraz w staropolskich pamiętnikach. Również w dokumentach sejmowych i sejmikowych spotykamy nazwę „Tatarzy litewscy”. Próby wyrugowania tej nazwy określeniem Tatarzy Wielkiego Księstwa Litewskiego przez niektórych badaczy są pozbawione racji naukowych. Ludność tą zamieszkującą wschodnie ziemie Rzeczypospolitej należy określać mianem „Tatarów litewskich” lub wymiennie „Tatarów Wielkiego Księstwa Litewskiego”, gdy mówimy o czasach przedrozbiorowych. W pracy tej używam niekiedy też terminów „Tatarzy polscy” i „Tatarzy polsko-litewscy” w odniesieniu do ludności muzułmańskiej Podlasia zdając sobie sprawę, że stanowią oni razem ze swymi współplemieńcami z ziem litewsko-białoruskich jedną grupę etniczną.
Piotr Borawski (ur. 1951 r. w Warszawie), jest doktorem nauk historycznych. W latach 1991-2019 pracował w MSZ. W 1991 r. jako chargé d’affaires zakładał Ambasadę RP w Kazachstanie, w Ałmaty. W latach 1996-1997 przedstawiciel Ministra Spraw Zagranicznych RP w Gruzji ds. powołania ambasady polskiej w Tbilisi. W latach 1997-2000 jako chargé d’affaires kierował Ambasadą RP w Gruzji. W latach 2003-2007 był konsulem w ambasadzie polskiej w Mołdawii. W latach 2009-2010 przewodniczący NSZZ „Solidarność” Pracowników Służby Zagranicznej. W latach 2010-2015 radca w Ambasadzie RP w Moskwie. W latach 2015-2017 kierownik wydziału wizowo-paszportowego w Konsulacie Generalnym w Petersburgu. Obecnie przewodniczący NSZZ Pracowników Służby Zagranicznej w MSZ. Jego zainteresowania naukowe wiążą się z kilkunastoletnim pobytem w Azji Środkowej, Rosji, Mołdawii oraz na Kaukazie. Koncentrują się wokół zagadnień etniczno-politycznych i wyznaniowych Azji Środkowej i Kaukazu, a także wokół dziejów ludności tatarskiej zamieszkującej nasze dawne, wschodnie Kresy. Jest autorem kilkudziesięciu artykułów naukowych zamieszczonych w polskich, gruziński, saudyjskich, tureckich i mołdawskich czasopismach, a także pięciu książek. Obecnie pracuje nad monografią „Gruzja w czasach Szewardnadzego. Walka Gruzinów o utrzymanie niepodległości w latach 90-tych XX wieku”.
Wstęp
Tom I. DZIEJE WOJENNE
I. Złota Orda
II. W państwie wielkiego księcia Witolda
III. Pod władzą Jagiellonów
IV. Panowanie Wazów. Chorągwie tatarskie w wojnach ze Szwecją, Turcją, Rosją, Kozakami i Chanatem Krymskim
V. Bunt chorągwi tatarskich
VI. Tatarzy w ekonomiach królewskich Wielkiego Księstwa Litewskiego
VII. Radziwiłłowscy Tatarzy-ziemianie
VIII. Tatarzy w miastach i jurydykach Radziwiłłów
IX. Rządy dynastii saskiej w Rzeczypospolitej
X. Tatarzy w konfederacji barskiej
XI. Pułki tatarskie w wojnie polsko-rosyjskiej 1792 roku
XII. Tatarzy w powstaniu 1794 roku na ziemiach Wielkiego Księstwa Litewskiego
XIII. W służbie pruskiej
XIV. Epizod napoleoński
XV. Na służbie rosyjskiej
XVI. Pułk Tatarski Ułanów imienia Mustafy Achmatowicza w wojnie polsko-bolszewickiej
XVII. W odrodzonej Rzeczypospolitej
Książka ukazała się nakładem wydawnictwa Inforteditions.
